Göz yaşlarım durmadan akıyor.
Neredeyse umman olacak.
Ve...
Beni boğup, yok edecek.
Kimse görmüyor ve kurtarmıyor.
Bir gün, gözyaşlarım zehir olursa,
Damla damla akan,
Ab-ı hayat diyeceğim.
Ab-ı hayat diye, savaşa savaşa,içecekler.
İşte o zaman, içmeyin demeyeceğim.
Kıvrana kıvrana, ölmeye yüz tutmalarını,
Büyük zevkle seyredeceğim.
Kayıt Tarihi : 10.2.2012 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önceki şiirin 'yoğun duygusallığı' devam ediyor, diye düşünüyorum... Bir türlü 'aşkı kurtaramamanın' verdiği baskılar hala sürüyor olmalı...
İçtenliğin 'şiirleşmiş' hali için tebrikler, Bilgehan Hanım...
TÜM YORUMLAR (5)