Abhazların Çığlığı

EY genç dinle! Necip milletinin serencamını
Bilmem sevinci mi seçersin, yoksa gamı mı?

Kafkasların şahikasında yaşardı millet
Çökmeden üzerine hadsiz felaket
Vatan bizim, örf bizim, sevinç bizimdi
Rehavetle her terakkiden bihaber kaldık.

Savaş, ölüm, işkence ve kan
Onyıllar değil yüzyıllar sürdü
Yamyamlara yem oldu sevgili vatan,
Çaresizce çırpındık, ezildik kaldık.

Terkettik yurdu etmeden veda
Ne bir iz kaldı bizden ne de bir sada
Bir şıvgın attık cihanın her yaylasında
Bazen yücede  bazen enginde kaldık.

Ne Maşrikteyiz ne de mağripte
Sahibi olamadan hiç bir vatanın
Kaybolduk Şimalde ya da Cenupte
Sanki biraz da Araf'ta kaldık.

Bir yığın efsane bir yığın yalan
Hergün uyduruyor utanmaz düşman
Olmayınca bir yazın tarihten kalan
Haklı davamızda şaşırdık kaldık.

Kanımız Karadeniz canımız Akdeniz
Kalmadı sürgünleri yutmayan deniz
Ağıt yaktı kalanlar kayıplarına
Yinede tükenmedik hayatta kaldık

Sözümüz üzre taa ilk ataya
Bize kucak açan her bir vatana
Cepheden cepheye koşarak
Ölümüne bir şevkle hep sadık kaldık

İhmal ettik unuttuk biz dilimizi
Yaşlandık görmeden alfabemizi
Böylece mukadder bir yokoluşa
Heyhat biraz da mecbur mu kaldık

İlham aldık binbir kanaldan
Hidayet edince yüce yaradan
Zulümden uzak, şirkten uzakta
Hakka ve hukuka hep bağlı kaldık

Neredir başkentimiz su kum kale mi
Ankara, kahire yoksa.. Miami
Bir yudum huzur ararken diyasporada
Bozuldu başımız dağıldık kaldık

Elburuzu aşan yağız atları
Düşün sürerken Yiğit Nartları
Unutuldu belki şimdi Alöyşa
Yine de özüne hep bağlı kaldık,

Adem mi Abhaz, Abhaz mı Adem
Abraham belkide ortanca dedem
Tek bayrak altında bir birlik olamayınca
Unutulduk her kuytuda kimsesiz kaldık

Rabbim sudan beşer yarattı
Suyun ana atanı neden beşersiz kaldı
Dağıldı neslimiz bin bir ucraya
Sıhren ve neseben hep yarım kaldık

Şimdi sesleniyor canlar ülkesi Abhazya
Kayıp evlatlarım nerededir diye
Her taraftan ses verdik cığlık çığlığa
Bir dönüşün heyecanıyla nefessiz kaldık.

Ahmet Kemal Yüzgüleç