Abesle İştigal Şiiri - Mustafa Kemal Erd ...

duyguları dökülüp,
nice kanlı yaralar bıraksa da sevdam,
tutmaya devam eder parmaklarım,
kıçı kırık bir kaç diken yüreğime dokunamaz benim....

iman gücüyle işlenen duyguların sökülmesi olanaksızdır,
her kopan iplik cehenneme bir adım yaklaşmaktır....

sırat köprüsünde bambi-jumping yapar macera düşkünleri,
saçları tutuşanların çığlıklarında gönül ferman dinler,dinletirler adama....

sahiller ıslaktır,
yürürken iz bırakır,
kışı bırakıp yaza geldim sanırken büzüşür kalır sıcaklığında yürek,
bazı kışlar sert geçer,
geçer ama sonunda....

sıkıca ört yüzsüzlüğünü üstüne,
tek sıkımlık barutun hedef kaçırma anlarında tepinir bilekler,
satırsız dileklerin sönsözünde bakışlarım hançerler gözlerini.....

Allah kadar sevemem,
Allah gibi de sevemem,
meleklere taş çıkartırım kanat çırpmada,
alnımdan süzülen kanlar arasında gözlerim hep açıktır,
''böyledir bizim sevdamız'' şarkısı cılız kalır notalarında sevdamın.....

aklın her söylediğini yüreğim işitmez,
duymazdan gelinecek çağrıların hiddetinden korkmam,
ayaklarım yüreğime bağlıdır benim,
koyverip gitmez sakıncalı fakirliklerin olası büyüklüklerinde,
deniz doludur ceplerim,
çakıl AŞlarında bile karnım doyar icabında....

dengesiz güzelliklerin eğri sırtlarına sarılmışım,
iyilik bileziklerini dirseğine kadar sarmışım,
değeri düşük gözlere on numara gözlük takmışım,
davul yanlış yerde çalmış,
halay uzamış sıradağlar gibi.....

herkesin her şeye aşkı yazılmış,
ne bülbüle sormuşlar ne de tırtıla,
kırlara çıkıp koşan her etekten sevda düşmüş yerlere,
sevda
düşmüş
yerlere.....

yüreği olan eteğini toplamış,
nefsini kendi ağacının meyvesine saklamış,
koparmaya çalışanın elleri yetişmemiş.....

sevgi etek altlarında saklanan bir yaprak değil ki,
insanoğlunun dünyaya arzı zamanı çoktan geçti,
yasak olan meyva değil,
ağacın gönlüne el uzatmak abes olan......

abesle iştigal eden yüreğin dökülen sevgilerden haberi olmaz...