Karışık, Şiiri - Mar Tı

bir müzik kadar içime işleyemediniz
hiçbiriniz, hiçbir şeyi
bir film kadar unutturamadınız zamanı
güzel bir kitap kadar
silemediniz geçmişimin pasını
ve hiçbiriniz unutturamadı
bir kedi kadar yalnızlığımı
yalnızlığım..
ölümcül olmalı
yoksa neden bu kadar acıtsın ki canımı?
yalnız da değilim aslında
tek başımayım sanki şu koca dünyada.
bir yanım haykırışta sessizce
içime gömülüyor bağırdığım her bir hece
sesler..
susmadı yine
bir huzursuzluk ki hep içimde
hiçliğin ortasında,
hırıltılı, soğuk sesler haykırdı
gece yarısını gösterdi saat
ve çınladı tüm kilise çanları
insanlar koştu tanrıya
bir ben kaldım, tek başıma
bir düş duyurdu kendini
soluk hayatlarımızın ortasında
parıldayarak gösterdi kendini
sonra, insanlar unutmaya başladı
düş unutturdu onlara kendilerini bile
ve alındığında son nefes
ölüm! dedi o düş
yaşamın tek gerçeği
soluk hayatının son soluğunu verirken insanoğlu
hatırladı ölümü
baharın rayihası son buldu o düşle birlikte
kendi uçurumunun başında beklerken
hiç unutulmaması gerekeni hatırladı insan
sonsuzluğu yaşarken arayanlar
ölümde buldular onu
bir ben kaldım..
kendi uçurumuna bakıp
ne ileri ne de geri gidebilen
bir ben kaldım ki
yalnızken ölen