Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Çok özledim anam seni
Sensin insanın ahseni
Bağrım yanık içim dökük
Gel yanına götür beni

Yok dünyada senin gibi

Nefis istedi habire
Günden güne battım kire
Artık tahammül kalmadı
Dua edin, bu fakire

Biliyorum menzil uzak

Aşk gönülden vurdu başa
Boğuldu gözlerim yaşa
Hasret kaldım kara kaşa
Sevdam duyulurmu bilmem

Mah cemalin hatırası

Sevgiyle yeşerir çorak gönüller
Hamd-ü şükr ile zikir ederler
Aşkın taçıdır öten bülbüller
Miftahül vüslat sevgidir sevgi

Sevginin menbaı aşk-ı Hüdadır

Ey! Gönüller tabibi
Yaradan’ın habibi
Layık ümmet olmadık
Ey! Şefaat sahibi

Hangi yüzle sancağın

Ölüm bana gelmeden, ben ona gidebilsem
Tedbirimi tam alıp, o yola düşebilsem
Mutmain bir kalb ile, varlığında yok olup
Görünce Azraili, hoşgeldin diyebilsem

Faydalı bir ilimle, doğruyu seçebilsem

Masmavi gök yüzüne, benzeyen şu gönlümü
Bulutunla kapladın, artık görmem önümü
Ayaktayken tattırdın, kabristansız ölümü
El açtım Yaradana, dilim gelmez lisana
Ne dua, ne beddua, okuyamadım sana

Hani biz kardeş idik
Nerde kaldı uhuvvet?
Sanki canla baş idik
Nerde kaldı uhuvvet?

Aldın kazma eline

Var ile yok arasında
Bir soluktur gelip giden
Mağrurlanma son nefeste
Yerde kalır cansız beden

Var ile yok arasında

Zihin bulandı akıl yol bulmaz
Tut elim, beni, Kuran’a götür
Gözler kör oldu önderi bulmaz
Tut elim, beni, Rasül’e götür

İhlas yok oldu amel bozuldu