Gözlerim aydınlığa alışamadı
Katmanlı korkular kuşatır beni.
Harami gibi takip eder
Bir yığın inilti.
Bilemezsin içimde
Beni tutan sesi
Hain bir mermidedir gülümsemek
Kimseden habersiz ölüme.
Anne kucağından uzak bir
Vadide.
Ne kadarda uzuyor zaman
İçinde uzun bir ayrılık acısı
Ve baykuş sırrını söyledi.
Tüylerimin güzelliği
Sesimdendir.
Gözlerim yanımdakileri görmez
Önümdekilerse hep benimdir.
Bakın başım göklere değiyor,
Vurdukça küllenir telinin sancısı içimde.
Bir göçmen gibi acıyla terennüm ederek.
Öfkeden çıldırınca içimdeki sancıyı,
göz yaşlarımı
içime akıtan duygusal alışkanlığımı
Tellerinle kopar.
Düşündünüz mü hiç özürlü olmayı
Ya da kalmayı
Kurtulmak istediniz mi?
Karşılığında hiçbir şey istemeden
Düşündünüz mü?
Değer bilmeyi
-
Ayşe Kale
Tüm Yorumlarbaşka şiirlerinizde var mı varsa görmek isteriz