İnsan yağmurun sesinde kaybeder bazen
Dalgaların sesinde bulur kendini
Afilli bir yalnızlık çöker en derin duygularına
Uzun uzadıya donar bakışları
Kilitlenir ufuktaki kör noktaya
Kalakalırsın öylece
bu akşam menekşeydi kod adı özlemin.
içimden geldiği gibi özleyemediğim,
içimden geldiğince sevemediğim gibi;
bu akşam menekşeydi kod adı özlemin.
şehrin bulvarlarında kaybolup gideceğim,
Kaybettiğine inanıp kabullenmek midir kader
Yeniden bulduğuna sevinememek mi?
Boyun eğmek mi bütün yaşananlara
Geri dönüp yeniden başlayabilmek mi?
Umudun kilidi varken çaresizliğin kapısında
ışığın iz düşümü beyaz perdelerde
canlandırır ruhsuz bir yaşam fragmanı
ışıksızlığında bedenin hayat angaryası
gölgelerin dili kanatır çığlıkları
Artık ne önemi var sözcüklerin
sislerin ardında özlenen umuttur hayat,
bıçak sırtı düşlerin keskinliğinde,
haylaz göçlerin peşinde yalın ayak,
bahar, tomurcuğa kalkar, yüreğin lâl
dilsiz sözcüklerin dikensi bakışları, acıtır bazen,
yüreğim sağ çok şükür
Ama aklım söz dinlemiyor işte
çok duygusalım yine bu akşam
zehir birikti içime, kar yağıyor düşlerime
bu benim, benim işte
pupa yelken duygusal sakarlıklar denizinde
Bilmiyordum
Sevmenin bu kadar güzel
Aşkın yakıcı olduğunu
Bilmiyormuşum anlamını
Seni seviyorum demenin
İlk bahar hiç bukadar güzel olmamıştı
Ben herkes değilim ki can
Anlamam öyle alaturka bizans oyunlarından
Bilirim yaşam içinde ne ile hallenirsen
Daima o sallanır yakandan
Aynası benim; yaşadıklarımın
İlâhi, illâki varsın duygu evrenimde
Sensizlik yıldızsız bir gece gibi; karanlık,
karanlığın gözlerinde pranga, hasretin
Hasretin, bitimsiz gecelerde, hep aynı yerde
Hep aynı yerde, doğumunu beklediğim şiir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!