Abdurrahman Çankaloğlu Şiirleri - Şair A ...

Uzakta olsak aslında yakınız
Paylaştığımız gökyüzü
Soluduğumuz hava
Kavuşturuyor bizi.
İyi olduğunu bilmek
Ve sesini duymak

Ben aşığım, hem ne aşık
Ne Mecnunum ne Kerem
Ben Abdurrahmanım, aşığım
Mecnun'un adı var!

Elifem benim, dağ çiçeğim

Günler! Sanki bir yük treni,
Dakikalar ise tonluk birer yük.
Hasretim dağlardan da büyük;
Söyle bana! Nasıl gider bu tren.....!

Herkes ağladığım söylüyor, ağlamasamda
Aslında aynaya baktığımda ağlıyor gibiyim
Hergün akşam yastığımda, kendimle başbaşa
Yaşamaya çalışıyorum yokluğunda...

Bir nefes değse şöyle! Yanağıma..

Ben ağladığımda gözyaşımı silen,
Benimle ağlayıp; benimle gülen
Seninle hayat buldu bu beden,
Gel gayrı bana hayat veren.

Elbet dayanırım bu hasrete

Sen yoksun, unutmadım bu kaçıncı gün
Sen yoksun, ben var mıyım sanıyorsun?
Aşkların en güzeli zor olandır derdin,
Zor kadınsın vesselam, hasretim.

Soluduğumuz nefes bile müşterek diyordun

Geceler,
Hiç değidi mi yanağına bir nefes?
Sanki bir ses duyar gibi oldun mu?
Belki bir gölge düşmüştür baş ucuna!
Pencerenden baktığında uzağa, yıldızlara mesela,
Oradanda gördün mü bir sevdalı

Bıraktım lanet olasını, üç ay oldu.
Ne zaman içen biri görsem;
Aklıma gelir Esentepe Yolu
Ne olur canım bir kere çeksem?

Belkide başlarım yeniden,

Zordur kadere gülümsemek,
Ümidini kaderinle beslemek,
Zordur bir kere sevebilmek;
Sevdin mi tam sevmek.

Sevdalar vardır, iskele misali

Şafak defterimde son sayfalar
Çizilmiş onca gün ve aylar
Hepsinde beklediğim gün,
Hasretim ve duam var

Sen, beklenen sevgili