Hüzünlenirim ben,
Her yaprak düştükçe ağaçtan.
Mevsimlerden Sonbahar
Aylardan Ekim olduğunda.
Bazen neden derim.
Memeleket hasreti gibi,
Tütüyor burnumda, bana bakan gözlerin.
Bazen deli rüzgar alır beni benden,
Bazende delicesine uçuşan saçların.
Kimbilir nerdesin, nerelerdesin
Her gün aynı olamazsın,
Bazen yağmur olacak göz yaşın,
Akacak gül çehrene..
Bazende güneş olacak gülüşün,
Kapkara diyarlara doğacak..
Gencecik evlatları,
Bir hiç uğruna vurdular.
Adını da "Soykırım" koydular.
Olmadı birde mazlumu aldılar.
Yeter, ne zaman doğacak?
Surlar ardında o amâ gözler,
Ağlar durmaz evveller.
Bundan sonra ne çare?
Kim bilir? Belkide selâdır okunan ezandan önce.
Olunca düşüncelere na-mağlup
Düşünüyorum da;
Bir kuş olsam uçsam mavi göklere,
Dost olsam Yıldızlara, Güneşe, Aya..
Bıraksam kendimi yumuşacık bulutlara.
İzlesem Dünyayı ve ailemi yukarılardan
Bakıyorum,
Kalabalıklar arasında,
Bir noktayım.
Eğer ki bir gün gülecek olursam.
Ve çatıyor bir an
Ses seda yok evvelki kalabalıklardan.
Sonbahar gözü yaşlı bir mevsim
Sanki bir yıl, içinde beslemiş hüznünü
Her gün su vermiş, güneş vermiş
Gönlünde dertten bir çınar ağacı yeşermiş
Hüznü görmüş, gülen gözleri, ak nineleri, dalında salıncak kuran bebeleri
Köşelere saklanıp hayaller kurardık,
Diyorduk ya bir birimizin olacaktık?
Hani birlikte söyleyecektik son şarkımızı
Beraber gülüp beraber ağlayacaktık..
Limanı olacaktık birbirimizin, şimdi
Sen ayrı bir limandasın..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!