Bir değil, beş değil... Nerden başlasam.
Anlatamam Üstadım, fena bu Hasan.
Ebabil kuşları gibi taşlasam.
Başın altına tutar, pervasız Hasan.
Sahi! Sen bırakıp, giderken O'nu.
Bilmezdin, nereye varacak konu.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
O Hasan dan bizde de var yemediği halt kalmadı
Puşttur desem yetmez
Puşt oğlu puşttur
Aman uzak durun yapışır
Sevgili şair şairlik bu olsa gerek
Dokun dur elle dille ver şamarı
Harika olmuş
Mutlu ve esen kalın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta