Abdurrahim Karakoç Şiiri - Samettin Şenkaya

Her dalında bir hikmet, bir de ibret vardı
Dava adamında mefkureyi arardı
Kalpte iman var mı birde onu sorardı
Ulu bir çınardın “Abdurrahim Karakoç”.

Sözler Üstadımın dizelerinde çağlar
Engin Üstadıma yol verir sıra dağlar
Perişan olmuş “Ümmetin” haline ağlar
Duru bir pınardın “Abdurrahim Karakoç”.

Söz sanatında “Üstad”, ilimde “Umman”dın
Haksızlığa, soysuzluğa kükrer susmazdın
Dosdoğruydun asla eğrileri tutmazdın
Hakikat sunardın “Abdurrahim Karakoç”.

Yana yakıla aradın onu her yerde
Şu dünyada sevgili devadır her derde
Yazdığın sözlerinde, baktığın her şeyde
Mihriban arardın “Abdurrahim Karakoç”.

Sadece “Ebedi Kudret’ten” emir aldın
Sevmediğin bu dünyada seksen yıl kaldın
Yol bitti en sonunda “Yüce Dost’a” vardın
Vuslatı başardın “Abdurrahim Karakoç”.

Kul Sami “Ozanlar Diyarından” biridir
O da senin gibi “Yüce Dava” eridir
İnşaallah makamın “Firdevs” cennetidir
Firdevsi sorardın “Abdurrahim Karakoç”.

(KUL SAMİ)