Abdulsamet Koca Şiirleri - Şair Abdulsam ...

Er meydanı olsa korkmaz yiğitlik edersin
Nice cengaverle göğüs göğüse girersin
Öfkeyle kalkar zarar vermeden dönmezsin
Gel gör ki kılıcım kınından çıkmaz oldu..

Çok defa terk-i diyar etti aklım fikrim

Onca sözün boğazımda kaldığı yutkunmalarımı gönderiyorum sana,
Bir de parmakları kırılmış cümleler..

Tekerlekli sandalyeye mahkum hayaller bırakıyorum sana,
Bir de çarmağa gerilmiş kanlı cümleler..

Kurşun kalem misali hayatım öylesine sitemli
Uzaktan baksan kusursuz siyahlıkta gösterişli
Oysa ucunun her açılmasında inler besbelli
Tutsan bir yerinde yazarım dertli dertli..

Çok kere niyetlendim dilim varsa serzenişi

Zile basıp kaçan çocuk olmadım
Açılmayacağını bile bile kapıya vurandım
Üstüme düşen her ne varsa yaptım
Yanacağımı bile bile ateşe el uzatandım..

Susuzluğumu hüzün yüklü buluta bıraktım

Dinlediğim türkülerin bam telisin
Her dem vurduğunda titrer yüreğim
Âşıklar ağıtlar yakarken seni düşlerim
Teskin eden elalar teselli olmuyor artık..

Muhtelif yerleri dolaşır muştu ararım

Saat gecenin dördüydü yer yere sığmadı
Öz vatanım yurdum depremle uyandı
Tam bitti derken gündüz yine sallandı
Bu ağırlığa dayanamadı canım Elbistan..

Yıkılmak hiç bu kadar vücut haline girmedi

Eylül bendim Eylül sen
Eylül aşktı yüreğe su serpen
Habersizken dünyaya gelişimden
İlahi kalemle yazılan kaderimsin sen..

Közün özü, kalbimin gözüydün sen

Ok yaya yaslanır menzile varmak için
Ay karanlığı bekler yakamozu görmek için
Sahi insan insana vurulur peki niçin
Gönül kendini harap eder bir gamsız için..

Sarfedilen sözler saatlerce bekleyen gözler

Turana aşık ataların var senin
Altaylara sığmayan Tanrı dağı gibisin
Gök yeleli kurdun heybeti senin
Cenk meydanında kımız içer gibisin..

Türk evladısın şanlı Bozkurt soyu senin

Medine yoluna çıkarken dünyaya yumdum gözümü
Mescid-i Nebevî'ye varınca açtım gönlümü
Yeşil Kûbbe'nin altında erittin cürmümü
Salat ve selamla Resulullah'a döndüm yüzümü..

Ebûbekir'in sadakatini Ali'nin yiğitliğini