Güneşin üstünü kara bulutlar sarmış Uzatıyoruz kollarımızı güneşe doğru
Yerde gökte canlı cansız ne varsa Götürüyor bizleri geçmişimize doğru
Direnmek umuttur
Çünkü görebiliyoruz karanlığın ardındaki ışığı nuru
Bakışımızın rengini değiştirdi adeta Yaraladılar dugularırimizı
Ez wek çema diherikim
Tîrojanda dibiriqim
Dema ku min tu naskirî
Példida xwe dipîjiqîm
Bi şev u roj difikirim
Bi xeyalan dişéwirim
Sonu olmayan bir yoldayım
Yokluğun acı veriyor bana
Fenalaşıyorum her gece
Çaresizim kapandım içime
Bulutlar hüzün taşıyor sanki
Konuşmayı unuttum dilim lal oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!