En güzel kenarı dünyanın
Bir deniz kenarı
Rahat bir nefes ile
Bir ölümün arası
Bir tarafımda uçsuz bucaksız deniz
Yaklaşıyor kederli vedanın tarihi
Topluyorum bavulumu temelli
Vedalaşıyorum sevenlerimle
Öpüyorum hepsini son kez
Uzaklara bakıyorum gemi yaklaşıyor
Senden sonra olmadı olamadı
Kimse yerini dolduramadı
Şiirlerim sen gibi değildi
Mutluluğum asla tam değildi
Sen benden gittin gideli
Gurbetten geleceksin sandım
Yıllarca gittiğin istasyondaydım
Her gelen tren
Bana bir umut oldu
Çok kişi günaydın dedi
Ben sevmek ne demek bilmedim
Her rüzgarla tek mücadele ettim
Oysaki sadece sevilmek istedim
Birinin elini tutup gözüne bakmak istedim
Artık inkar etmeyi bırakıyorum
İnsan ağlayarak doğdu
Ve ağlayarak yok oldu
Belki de hiç sevilmeden
Veyahut sevmeden yok oldu
Başı ve sonu belli insan oğlu
Çok savaştım
Dayanmaya çalıştım
Aşk denen illetin
Tuzağına takıldım
Yıllarca mücadele ettim
Bana demeni istedim
Bana aşk bahçem demeni
Bana bakmanı, sarılmanı
Beni sevmeni istedim
Sana söyleyemedim
Ölüm, ruhun bedenden çıkması değildi
Ölüm tam anlamıyla bir işkenceydi
Sonsuz bir vedanın ilk saniyesiydi
Bekleyen ve beklenen habersizdi
Canı beden çıkmadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!