Ey hemdem-i dil-i viranım hâme
Yaz benden diyâr-ı uşşâka nâme;
Yare istedim mücevher nakş etmek
Şanı olmalı, süslemek nafile
Ol dilber ki âb-ı hayat çün pınar
Zira tek gamzesi oldu dilde hâr
Yüküm çokça, korkarım eder firar
Firar-ı har olur Pınar'a zarar
Geceleri rüyama teşrif eden dilber,
İkiyi bir etmek için âh-uzâr eder.
Kıyamaz sorarım niçin bu âb-ı ahmer?
Alâkam az bulup benden şikayet eder!
Her gün hayaline karalanan şiirler,
Gülzâr-ı ağyar çün bülbülvari köken alan sen
Ol meclistir ki mey-i aşk sunan bülbül, içen ben.
İmdi rev'â mı evveli unutup ululanmak?
Kıyas et hakikati nerede sen nerede ben!
Sunadursun sana dil-ârâ-ı aşkın katre-i bârân,
Yetmez ise gelip meclisine şakısın bu hezârân..
Ol bi-vefâdır aldanma gülüşüne
Canını yakar benim gibi seninde
Değse de güzelliği onca sözlere
Umut bağlama yazık olur eşkine
Ol bi-vefâdır aldanma gülüşüne
Canını yakar benim gibi seninde
Değse de güzelliği onca sözlere
Umut bağlama yazık olur eşkine
Ey bülbül boşu boşuna bu gülzârda şakıma,
Gonca serpilir elbet güzelliğine aldanma!
Zirâ hepsini ekip gitti ki O bir zalimdir,
Vaktinde beni yaktı, gülleriyle de sen yanma!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!