Abdullah Vergili Şiirleri - Şair Abdulla ...

Yüreğimde açan bir güneşsin sen,
Işık saçan, sevgiyle dolu gözlerinle.
Kalbimde yeşeren bir bahçe gibisin,
Gül kokulu, sakin ve huzurlu bir derya.

Sözcükler yetmez sana olan sevgimi anlatmaya,

Bir gülüşün dünyamı aydınlattı,
Kalbime sevinç ve umut saçtı.
Aşkın ateşiyle yandım, yanıyorum,
Sana olan sevgimle büyüyorum.

Gözlerinde yıldızlar parlıyor,

Aşk, bir melodi gibidir, ruhumuzda çalan,
Kalplerimizde uyumlu bir dansa dönüşür.
Seninle birlikte notalarla dolup taşarız,
Aşkın armonisinde kaybolur, yükseliriz.

Gözlerin, gökyüzündeki yıldızlar kadar parlak,

Aşk, yüreklerde yeşeren bir çiçektir,
Duyguların en derininden filizlenir.
Gözlerde parıldayan bir ateştir,
Kalpleri sıcacık bir sevgiyle sarar.

Sevgilim, seninle aşkı yaşamak bir nimettir,

Aşkın tuzağında kayboldum ben bir zaman,
Gönlümü sardı, sarhoş etti bu aşkın şampanyası.
Bir seraptı dokunuşları, bir rüya gibi geçti an,
Kurtulmak mümkün mü bilinmez, bu aşkın hüsranından başka.

Gözlerin birer tuzak, kalbim ise esir düştü,

Gökyüzü mavisine boyandığında,
Yemyeşil bahçelerde açan çiçeklerle,
Aşkın müjdesi geldi kalbime dolan,
Sevgiyle beslenen bir aşk şimdi yeşeriyor.

Gözlerin, baharın en güzel rengi,

Bir yürek vardı kırık, aşka yabancı,
Sevgisiz geçti günler, yalnızlık acı.
Bir aşksız adamdı, içi buz kesilmiş,
Yitik duygularıyla, yalpalayan bir gemi.

Bir gün, karşılaştım o gözlerle,

Ayın ışığı düşer kalbime,
Sevginle parıldar, beni aydınlatır.
Gökyüzünde göz kırpar bana,
Aşkın simgesi, sevginin yıldızı olur.

Ayın dolunayında sevgimiz büyür,

Başım döner, ağrılar içinde kaybolurum,
Acının sancısıyla, bedenimde daralır dururum.

Dokunsam da geçmez, sürekli bir ziyaretçidir,
Baş ağrısıyla baş edemem, içimde yakar durur.

Aşk, bir labirent gibidir, keşfedilmeyi bekler,
Kalbimizde kaybolup, birbirimizi buluruz.
Seninle birlikte yolları izler, sırları çözeriz,
Birlikte adımlar atarak sonsuzluğa doğru yürürüz.

Gözlerin, bir pusula gibi yol gösterir,