Dosta doğru giden bütün yollarda,
Ahde vefa olduğunu ben duydum.
Gelmese de, bekler yolun başında.
Bir cansız cesedin,yanı başında,
Kırk yılını verenleri ben duydum.
Her gün yeni bir icat,vermiyorsa mutluluk,
Yarına güvenmişken,geçmişi arar olduk.
Oysa her yeni buluş,mutlu etmiyor bizi,
Gözden geçirmek gerek,yeni düşüncemizi.
Bir varmış bir yokmuş,diye başlayan, hayatta,
Kahraman olurdu,herkes,
Herkes çocuk olsaydı.
Mutludur dünyasında,ağlatmamışsa biri,
Gülerdi ömür boyu,
Herkes çocuk olsaydı.
Geri ver,senin için akan gözyaşlarımı,
Bir gecede ağaran saçlarımı geri ver.
Yaşanmamış hayatı,biten umutlarımı,
Gerçeğe dönüşmeyen, düşlerimi geri ver.
Sadece seni bildim, seni sevdim her zaman,
Gönderdiğin mektubu,birkaç gün önce aldım.
Okuma yazma bilmem,ben de okuyan buldum.
Gönderdik bizler seni,kendini anlat diye.
Tam da anlatamadın aklından geçenleri,
Bir daha yazar isen,anladığım dilde yaz.
Benimle gelir dünyaya,benimle büyür,
sevgiler,
Çocuk olur benimle,benimle olgunlaşır,
benimle geçer ömrü,
O da yaşar benimle,benim gibi hayatı,
o da ölür sonunda.
Yollara düştüğüm gün,hiç sorma sebebini,
Nereye olursa olsun,hep akarım su gibi.
Seni yalnız bırakmam,geleceksen benimle,
Düşünmem menzilimi,götürürüm su gibi.
Susayınca topraklar,el açar bulutlara,
Küçük bir çocuk iken, şimdi delikanlıdır.
Bir başka akar kanı,çok da heyecanlıdır.
Sırası geldi artık,vatanı koruyacak,
Yurduna yan bakana,kalkan,siper olacak.
Ayrıldı,eşden,dosttan,vatan ona emanet.
Ne kadar gücü varsa gösterecekti elbet,
Bana ait ömrümü, ikiye bölüyorum,
Bir kısmında sen varsın,diğeri senden sonra.
Yitik arar gibiyim,bulurum belki bir gün,
Olmadığın dönemde, sanki yuvamda sürgün.
Aynı yerden başladık sonu olmayan yoldu,
Çorak topraklar gibi beklerken yağmurları,
Götürürse, sel götürsün üzülme.
Sürükler cesedini,vursa da taştan taşa,
İki büklüm, baş aşağı büzülme.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!