Abdullah Sinan Yüce Şiirleri - Şair Abdu ...

Yağ yağmur yağ...
Mutluluk, acıların...
Sen, toprağın özlemi.
Yağ ne olur...
Çoşan selinle, sürükle acıları...
Sonsuz olan bir yere.

Sen benim,
sen uyurken,
senden habersiz,tan yeliyle kaçışmalarımsın.
Sen benim,
sen uyanırken,
senden haberli,yeni bir günle buluşmalarımsın.

Ey!..küçük
fırça
darbelerini
tutkuya
dönüştüren
sessizliğin

Ben senin renklerini sevdim,Çocuk...
Kırmızı'ya tutkunu,
Mavi' ye akışını...
Ben senin çirkin ellerini sevdim,Çocuk...
Hayata tutunuşunu,
Kedi'ye dokunuşunu...

Can Dost'um,
Tepsiyi yağlayıp,ocağa çay koyma telaşı'm...
Mendilleriz bir gün yine,
yudumlaşırken demin de hayatı...
Çatallarız geçmişini..; dünün,
yollarız dumanını..;çiçeği mavi dağlar üstüne...

Ve yıllar geçer..;Mayıs,hep akıl da kalır.
Geçen yıldan bir mum daha fazladır, hayat...

Biraz daha güzeliz,dün den.
Ellerimiz biraz daha çirkin
ve şekilli...
Farsi eski bir şarkı da,tütsülenmiş özlemlerimiz
ve gün batımı düşlerimiz...

Belki, bu yüzden çocuksu ruhum,
belki de,uçan balonlarım bu yüzden hepsi Kırmızı...
Bir dilek tut, mumları sen üfle...
Maytap?
Sahi! neydi?

Ûstad, görseydi seni,
Mona Rosa'ya dizdiği methiyelere,
utanırdı,kalemi...

Ey!..suskunluğun dayanılmaz güzelliği..;
kulak çınlatırsın derinden!..
Dönerken pencereme gün,
Ey!..gönül kaleminin süzülen feryadı..;
Vazgeçilmezimsin!..