Ben de sevmiştim bir zamanlar
Çocukça bağlanmıştım sebepsiz
Sevmiştim kimseyi sevmediğim kadar
Çünkü gözleri eşsizdi gülüşü taklitsiz
Ben de sevmiştim bir zamanlar
Ahir yılların beyhude geçmesin
Hazanların dahi başak versin
Gönlüne hüzün tezahür etmesin de
Çehren her daim gülümsesin
Yüreğim sıkılıyor daracık bir kafeste
Zaman ya durdu ya ziyadesiyle aheste
Bir of ile yıkılır mı bilmem ki dağlar
Yılların hüznüyle tek nefeste
Hüznü icra eden ferd-i sanatkârım
Viran eyledim gönülleri olmadı kârım
Mevsuk-u kelim değilim belki nezdinde
Lâkin ne hazildir özüm ne de sahtekârım
Yakındır hasretin beni boğması
Şeb-i hüzün yine vakit
Asırlar alacakmış güneşin doğması
En acı haliyle bildiriyor muvakkit
Sen ki gönlümde açan tomurcuk gülüm
Ender bir cevhersin,kaybettim gülmedi yüzüm
Varlığım zelil oldu,yaşlar dolarken gözlerime
Cevr-i aşkı tattım sefa uğramadı yüreğime
Sıkıldım gerçek olan her şeyden
Hayallerle yaşıyorum ben artık
Musiki boğar oldu,iğrendim ney’den
Bedensiz kalmış ruhum ben artık
Yaşadığım sevdalar hep yalan oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!