Abdullah Öztürk Şiirleri - Şair Abdullah ...

insanların yüzlerinde eskiden kalma bir tebessümün izleri
ve hala gülmeye çalışıyor bazıları
hiçbirşey olmamış gibi
bazıları umutlu, güneşin bir gün doğacağından
benimse umudum hiç kalmadı
bir sabah güneşin yerine, pencereme senin doğacağından

bir güzel gördüm, kolunda çantası
nere gider belli değil, evli desem evli değil
tutamadım kendimi, koştum hemen peşinden
yakın takibe aldım, yaklaştıkça yaklaştım
adını soracak oldum, cesaret edemedim
kızar mıydı acaba, hoşuna mı giderdi?

Her gece, her gecede
Canımı acıtan her bakışın
Beni kuşatan sevginle sen her gecede, her gecemde
Ve ben o her gecede sana akar giderim..

Öldüm desem ölemem biliyorum

Susmuyorum inadına
Suskunluğumu fırsat bilip suskunluğum
Gözlerini getiriyor aklıma
Ben aklımda gözlerini istemiyorum

Kuştüyü hayata koymuşum ömrümü

ömrümün en orospu yıllarıydı
taş duvarlar ezdiğim, dağlarda gezdiğim
ve canımdan bezdiğim yıllardı

gönlümün kahpeliğine en tutsak yıllarıydı
uzaktan sevdiğim, rüzgarına değdiğim

bırak verme aşkını
ne benim sevilmeye hakkım var
ne senin sevmeye vaktin
melek olsan kar etmez
çünkü aşkı kaybettin
ışıksız kaldın yani, yüreksiz