Abdullah mahlaslıdır, kendisine şair diyemez, dertlidir sadece. Derdini düz yazıyla anlatsa fazla duygusal deyip yererler, şiirle ifade edince şair deyip seviyorlar. İnsanlardan bir insandır, şairin hayatı önemli midir? Öyle bir insandır işte, duygulara boğulmuş ve nihayet kelimeler kendisinden aleme yol bulmuş... İnsanlığın bilgisi tek bir hakikattir, şiirin sahibi değil şiirdeki hakikat mühimdir o vakit.
Haber aldım, yâr lütfedip gelmez dediler
Kalınlaştı duvar, gönlün delmez dediler
Hem de bunu beni görür görmez dediler
Yaram aşikâr olmuş, merhem nerdedir?
Gözlerim anlatır sana söyleyemediklerimi.
Söylediklerim teferruattır yanında.
Seninle teferruat bile cennet bana.
Yeter ki kaçırma gözlerini gözlerimden.
Yattığı yerden cümlesine haset eder cânım benim
Çalışıp didinmeden baş köşeye buyur hânım benim
İstanbul, saklama çehreni benden!
Gidersen sanki can çıkar bedenden.
Hani nicedir uğruna ölecek canlar bekledin,
İşte burdayız, ki tarihin gibi şanlı olsun ebedin!
Şimdi silkin ve çıkar toza bulanmış cevheri!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!