Dünyanın en değerli yaratığı olacak,
Konuşacak düşünecek hayal kuracak,
Uyurken ruhu gezecekte,
Ölünce yok mu olacak,
İnanmam yok olacağına.
Gerçek değil sahteler,
Her yanımda gölgeler,
Gerçekleri arıyorum ben,
Çekilin önümden gölgeler.
Sen hiç acıkmazsan ya da hiç susamadıysan Özlem duymadıysan hiçbir şeye Sahip olmak için beklemediysen. Sana kim öğretecek mutlu olmayı Şehirlerde beton bloklar içinde mutluluğu kaybetmiş çocuk. Yabancılarla konuşamazsın parka yalnız gitme yasak sakın kimseye güvenme sana kim öğretecek kendine güveni şehirlerde beton bloklar içinde güveni kaybolmuş çocuk. Yanlış yapınca alkışlanırsan yere düşünce hemen kaldırırsan. Öğrenmek gerekmez belki düşmeyi sana kim öğretecek ayakta kalmayı şehirlerde beton bloklar içinde koşamayı unutmuş çocuk. Bilgisayar oyunu değil zaman kalırsan yeniden başlayasın sinema filmi değil ki hayat durdurulup geriye sarılsın. Sana kim öğretecek Başrolde sen Hüzünler de sevinçler de gerçek Şehirlerde beton bloklar içinde benliğini kaybetmiş çocuk Pencereden dağları seyredersin ama taşına basmadıysan çiçekleri isimlerini öğrenmişsin tamam ama hiçbirini kokmadıysan çamurdan kubbe yapıp onu tekrar bozmadıysan sana kim öğretecek sapanla taş atmasını şehirlerde beton bloklar içinde Özgürlüğü çalınmış çocuk Şehirlerde insanlar birlikte yaşıyorlar çok ilginçtir kalabalıkta yalnızlık çekiyorlar Seni çok sevenler aslında sana kötülük ediyorlar şehirlerde beton bloklar arasında unutulmuş mutsuz ve yalnız çocuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!