Ölü, kirpiğinin ucunda baki
Yüzüne üflesem
Canlanacak sanki
Beden sükut eşya sükut
Ses havadan ağır
pür dikkat dinliyor
Hayat bahardan ve kıştan ibaret,
gerisi hep lafta kalabalıkmış.
Ardımdan gelenler alsınlar ibret;
dünya tek mevsimlik bahtiyarlıkmış.
Ve bir yaprak kopar dalından,
Meyleder kaldırımlara,
Usulca süzülür...
Ne dalda vefa kalmıştır,
Ne de Yaprakta suret.
Ayrılık kaçınılmaz sona muktedir,
Bir gün gideceğim
Ve sen bilmeyeceksin
Bu şehrin
Bilmem hangi ışığı yanan hanesinde
Sevdiğin adamın kollarında
Yahut belki
Artık ne dert yükleniyorum ne de tasa
Biraz kederlenince
bizim dostlar kıraathanesinde
Bir sandalye bir de masa
Yakıyorum kapalı alanda sigaramı
Homurdanıyor kahveci
İhtiyar gök homurdanıyor,
Siyah beyaz sakallarının arasından,
Ve yağmur,
Düşeceği kafayı kovalıyor ıslak kaldırımlarda.
Serin, dingin bir soluk,
Sonbaharın yüzüme vuran nefesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!