ABDULLAH GÜLTEKİN HAYATI
Varlığın acı veriyor yokluğun ızdırap
İçimde fırtınalar kopuyor
Sana geliyor benliğim istemeden
Saklamadım tek bir parça kendimden
Dom dom kuşunu gibi saplandın kalbime
Hiçbir hekim yanaşmadı deşmeye
Bu kurşunla razıysam eğer ölmeye
Tutar mısın elimden dalarsam rüyalara
Ben bal arısı sende gül olsan
Ben toprak olsam sende yağmur
Her halükarda sana ihtiyaç duysam
Sende verir misin bir parçacık kendinden
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!