Abdullah Garip Şiirleri - Şair Abdullah ...

Vuslat

Yorgunmusun uzaklardan geldin
Sevgimi yitirmişe benzersin
Sen gidince sıkıyor buralar beni
Engel olamam kiralar elemler beni

Gönül vermekle yetmiyor
Bahçede gülle bitmiyor
Sen mevsimler gibisin
Gülleri koklamak yetmiyor

Sevgi sözle bitmiyor

Bir tarafta kızının cenazesi
Bir tarafta talebesinin dersi
Tercihini yapacak Hüsrev Efendi
Derse müteakip geleyim, yükseldi sesi

Ülkeler aşırı İrfan Yuvası bir yerde

Yandı yürekler yandı tutuştu
Bayramın ikinci günü kardı,borandı kıştı
Cümle alem bu işe şaştı
Göçtü yavrular,canlar yuvalar göçtü

Ey güneş;

Zaman

Uyku yavuklum,yatak kokundu
Acı burgu gibi göze dokundu
Sızı sızı elem su olmuş sızıyor
Acıların sınıf sınıf zamanı okundu

Yürürken otururken Hizmet düşünen insan
Hizmet boşluğunda iş üreten insan
Uhut, Talha günüdür
Hizmet, adsız kahramanların günüdür

Her ağaç odundur

Gözü Yaşlıya

Attığım adım sanaydı biliyorsun,
O ayrı günler yara açmadı mı sanıyorsun,
Kurumadı yaşlar, dinmedi sızılar görüyorsun,
Nedir gözlerindeki ıslak yoksa sen ağlıyor musun?

Bahar gülücükleri saçarken
Benim küçük mavi çiçeklerim,
Bu gün İstanbul üfül üfül eserken
Üşüttü ve ağladı, dileklerim
Yalnızlık istiyorum yalnızlık
Ruhumun kuytuluklarından kurtulsam

Gün olur sözü bitirmek değil,
Dil bağlayıp, gül bitirmek zor
Düğünü-ölümü bayramı değil,
Anılarda dostları hatırlamak zor.

Kalpte sevgileri taşımak değil,

Fikrimde ki projelerin hepsi boş
Gündüzüm geceye denk, hepsi boş

Her taraf sanki puslu ve sisli
Halimi anlayamaz sıradan bir hisli