Gün doğmuş gökte kuşlar uçuyor
İstanbul’a yağmur değil senden akıyor
Sanki gökyüzüne hiç değmemiş akşamları
Öyle bir ayaz ki insan unutur baharları
Meltem unutmuş esmeyi deniz susmuş
Ne bilirim düşen satırlarda
Gidişinin böyle olduğunu
Ne bilirim gittiğin yolda
Bir şairin öldüğünü
Ne bilirim yollar uğruna
Özledim yarının bucağında.
Yağan yağmurun bulutunda..
Bembeyaz karın kışında.
Özledim baharın kokusunu.
Gözlerim rahat uyku görmedi.
Baharlar değmiş göz bebeklerine.
Nasıl işlemişsin, unutamadım
Toprak gözlerin düşmüş şiirime.
Nasıl bi güzelsin, anlatamadım.
İnsanoğlu karanlıktan bıkmış.
Haber ver geldiğim günlere
Mazimiz anılmayı hak ediyor
Deme seni unutamam diye
Diline yalan yakışmıyor
Senden eser meltemler rüzgarlar
Gül değilsin bu gece demet oldun sen
Üstünde seneler aylar yıllar
Dün tomurcuktun, gül oldun sen
Bir bahar insana neler neler katar
Altın saçlarına kış mı geldi?
Beyazlaşmışsın Mustafa
Gözlerindeki alev üşümemiş
Alev alev yanıyor Mustafa
Melekler nakış mı öğrenmiş
Ay saçaklarını kumlara serip
Akşamın ışıkları yok olursa
Güneş göklerde öylece eriyip
Sabahlar akşamlara katılırsa
Şayet güllerin ayazlarda çıkar
Gözlerimden akan bir damla yaş gibisin
Kabustan sonra bir dem nefes gibisin
Eridi gitti yağmurda aşkımın saçakları
Sen dikenler arasında kırmızı gül gibisin
Şair bahar ayında bir gül istemiş
Sevdiği bir tutam gülsün istemiş
Gidince unutmasın
Gitmesin istemiş
Ölürken elimi tut gitmeyeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!