Öyle bir yer biliyorum ki;
En çok orada huzur buluyorum
Bilmem neden
Yatsı ezanın sesinden mi
Manzarasından mı
Sokağın sessizliğinden mi
İnsanoğlu bir yaprak misalidir,
Önce dalında açar
Filizlenir
Yaprak olur.
Yavaş yavaş sararır
En sonunda tutunamaz ve dökülür..
Hani onun orada olduğunu bilip de
Yaz(a)mamak veya konuş(a)mamak var ya
Ha işte o çok zor bir duygu
Kendinle mücadele edip duruyorsun ve bu insana çok ağır bir yük oluyor..
ARSLAN, Abdullah
Yeni bir gün doğdu semtime,
Biliyorum sen birkaç saat önce uykuya daldın
Belki iki belki üç saat önce.
Geceleri uyumamak insanın canını sıkmaktan başka bir şey yapmıyor.
Sen de haklısın erken uyutmuyor ki ;
Düşünceler
Çalışırken bile birçok şey seni hatırlatıyor;
Mesela,
Boya kutusu sevdiğin 'Pembe' rengi,
Toprak ve kürek birleşince sana verdiğim 'Gül'leri,
Ağaçlar not tuttuğun 'Defter'ini.
Duygular diyorum üstad, anlatılmıyor.
Kelimelere sığmıyor anlamlar,
Ne Hüzün
Ne Öfke
Ne Kırgınlık
Ne de Mutluluk
Her sabah aynı, uykuyla uyanıklık arasındayım;
Bir yanım diyor kalk işe gideceksin bir yanım ise diyor ki boşver biraz daha uyu zaten bir rüyanda görebiliyorsun onun gülcemalini.
Her sabah kendimle bir mücadele içinde uyanıyorum.
ARSLAN, Abdullah
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!