Bakıyorum bikkinliga ümitsizlik kala
Işıkla, yanlizligi tuketiyorum bu karanlıkta
Sesizligi yıpratan komsularim var benim
Üst katimda aşk var mesala
Çok iyiydi herkes ben bu yüzden ölürken
Alt katimda da öfke kalıyor bu arada
Seneleri sığdırdım bu karanlık geceye
Eskimiş hayalleri doldurdum kasetlere
Sıkıldıkça izledim inadına bu gece
Sıkılıyordum, çünkü korkuluydu bu gece
Hayaller ve hevesler canlandı gözlerimde
Kaç tane hikaye yazıldı
Bir bilsen bir anlatabilsem
Sesizliğe mahkum evlerin
Gözlere ırak camlarına
Kaç tane hikaye yazıldı
Haykıra haykıra güldüğün bir anda
Gözlerin yaşarır bir hüzün rüzgarıyla
Donmuşsun bir karede dona kalmışsın işte
Etrafında seksek oynayan bir sessizlikle
Bir kağıtla kaleme sarılıyorsun benim gibi
Ne çok cahilsin be
Bir o kadarda kibirli
Ne kadar bilebilirsin bilinmezliği
Ne kadar yaşayabilirsin bu hayatı
Ölümün olduğu ölümsüzlük treninde
Yaz çiz sayfa sayfa
Kimsesizliğin sessizliği var dilimde
Sabahın güneşi parlıyor gözlerimde
Aramızda kalsın mutluyum sanki
Onu bir ben yaşıyormuşçasına mutluyum sanki
Yamalı bir çuval aldım elime
Bilmediğim bir evin damındayım bu akşam
Sırt üstü yıldızları seyretme imkanım var
Düşünmüyor değilim hep burada mı kalsam
Ne de olsa sabaha mahkum bu akşamlar
Bir adam var yürüyen lambaların altında
İki kelime, yetermi sana
Yalandan gülebilirmisin
Kayıtsızca dalga hecen hayata
Dünü, yarını, bugünde yaşayabilirmisin
Yaşlanıyorken tekrarlı hayatlarda
Gitmeye başlarsın uzaklara
Bazen iki satırla
Bazen ise umut kokan
Bir kaç mahsum adımla
Hayaller doldurdum ceplerime
Belki acıkırım hayalere
Elimde bir kitap
Kitap okuyorum
İkinci satırında yine ben
Bir bardakta çay içiyorum
Gürültülü bir sesizlikle
Ne yapsam ne yapsam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!