Abdullah Apak Şiirleri - Şair Abdullah Apak

Sevmek için,
Sevilenin,
Kendini sevdirecek,
Bir şey yapması gerekmez.
Bir söz.
Bir bakış,

Nasip mi gül yüzün bir dahi görmek,
Ruhuna söyleyip, yüzüne gülmek,
Alnıma yazıldı bu kara yazı,
Tanrıdan dileğim dizinde ölmek.

Beklemekten yoruldum,
Ara artık.
Zamanını bilmemek,
Huzursuz ediyor beni
Bir anı yıl gibi
Saniyesi asır geliyor

Güzel

Güzel:
Seni sevmek
Aşkların en güzeli.
Seni yanımda görmek

Niye bulanık akarsın böyle?
Sen de mi yitirdin yarini Porsuk Çayı?
Gülmek yok mu sana ve bana söyle?
Yare mi gidersin dolanıp Porsuk Çayı?

Benim sevgilim sende doğdu büyüdü,

Seni sevmek bir anlık dayanılmaz arzudur ey gül,
Aşkını söyleyemeden bu cihandan göçtü bülbül.
Sevmesen de ne çıkar, son deminde artık bu gönül,
Aşkını söyleyemeden bu cihandan göçtü bülbül.

Güzel (2)

Güzel:
Hayatın umutlu,
Gönlün mutlu,
Günün kutlu,

Yalvarmayın boşuna, sizi sevmek tatlı hatıralardır,
Aşkım bana yeter, yoksunuz artık eski sevdalılar.
Kaybolan ümitlerin ardında, nice gizli hatıra vardır,
Aşkım bana yeter, yoksunuz artık eski sevdalılar.

Görmezken sen açtın gözümü
Söylemezken konuşturdun dilimi
Bilmezken sen öğretin yolumu
Benim canım öğretmenim.

Ağladım göz yaşımı sen sildin

Rüyamı süsleyen tatlı meleğim,
Gel beri gel de biraz seveyim.
Senin de sevdiğini bileyim,
Gel beri gel de biraz seveyim.

Çıktın karşıma kalbime doldun,