Eskiden şiir yazılırmış bu topraklarda,
Ne yiğitler görmüş ne kalemler buralar,
Kalemini sallasa zelzele olurmuş hep,
Namık Kemaller Şinasiler Ziya Paşalar.
Umutsuzluk ilham kaynağı olmuş,
İnsanın sevdiği olmalı...
Doğanın renklerinin nasıl belirdiğini ve öncesinden çok daha farklı olduğunu anlaması için insanın bir sevdiği olmalı..
Ruhun nasıl dinlendiğini ve hayatın nasıl mana kazandığını görmek, çiçeklerin ve böceklerin birbirinden neden hiç ayrı düşünülmediğini derinliklerinde hissetmek için bir sevdiği olmalı.
Çocukların varlığının sebebini, sevgi tomurcuklarını dünyaya serpiştirmek olduğunu öğrenmek için bir sevdiği,
İhvan İsterim Eskisi Gibi Bulamam da Bilirim
Kurulsa Dost Meclisi Yine Giderim
İLMİN ÖNEMİ
İlim kuşatmazsa dört bir yanı
Cehalet kendini adam zanneder
Hak yolunda akıtmazsan o kanı
Batıl hak olur hakikate zulmeder
Canı Gönüle Pervanedir İstiklal
Hakiki Aleme bir kapıdır İstiklal
Namı Duyulsa bin fersah öteden
Kalbin dümenini kırdırandır İstiklal
Ruhu zapt eyle gönül aslında o sensin,
Bir parça etten olan bir kuru bedensin,
Bedenin içindeki ruhun sen bilincisin,
Sen toprak olduğunda bırak da ruh incinsin
Elimi ilk kanatan şey, çocukluğumda oynadığım oyuncaklarım hatta süper kahramanlarımdı
Yeniyken güzel ve tek parça halinde büyülü,
Biraz kullanıldığında ise sanki hiç benim değil gibi soğuk
Kırıldığında ise köşeleri jilet gibi keskin,
Eskisi gibi oynamak istediğimde kanatır elimi, acıtırdı canımı
Her acıttığında ben oyuncağıma sanki bana ihanet etmiş gibi bakardım
Ey Türk! Kalk Uyan Özüne Dön
Sana Türkiye Yetmez,
Düşman Bana Çok Deme
Adın Türk ise düşmanın zaten bitmez.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!