Ellerini görüyorum bembeyaz her seferinde
Aklıma geliyorsun birden geçmişi anıyorum
Elele seninle düş bahçelerinde
Dolanıyorum
Ellerinden tutuyorum belki sadece
Birgün gelecek sen de sevdamla yanacaksın
Tüm renklerin solacak; kalacak siyah, beyaz
Her gece ateşler içinde uyanacaksın
Yazın kış yaşayacaksın kış mevsiminde yaz
Yıldızlar altında uyurken yaz geceleri
Bu senin için karaladığım
Kim bilir kaçıncı şiir
Ne harf kaldı bende yazacak
Ne de kelimem var seni tasvir edecek
Nasıl dökerim ki seni kelimelere
Ufkuma bile geniş gelirken hayalin
Neden kalbim sıkışır
İçim daralır bilmem
Seni gördüğüm zaman
Gözünü görsem yeter
Ateş ki kordan beter
Öyle bir yakar beni
Bir güz günüydü gittiğin
Göçmen kuşları gibi gittin
Çayırlar kurudu sonra
Çiçekler soldu
Kanadın kırılmadı mı göçerken,
İçin ezilmedi mi?
Sessiz sedasız bir sonbahar gecesi
Usul usul gidiyorsun bir rüzgarın ardından
Damla damla gözlerimden düşüyorsun
Rüzgara savuruyorsun tenini
Kör geceyle bir başıma bırakıp beni
Dallarımdan düşüyorsun
Her solukta bile seni soluyorum
Her seferinde yine seninle doluyorum
Her nefeste seni çekiyorum içime
Beni yaşat bana hayat ver diye
Yoksun şimdi yanımda
Nerdesin kim bilir
Kiminlesin
Kimi tutar şimdi ellerin
Bakışların kinim içini ısıtır
Senin de aklına gelir mi yaşadıklarımız
Bu genç çok güzel şiir yazıyor
Duyguları aktarmadaki başarısı fevkalade
Zamanla şiire çok şey katacak gibi görünüyor
Devamını bekliyoruz