Bu topraklarda biten gülleri çiçekleri
Kış yaz arasında baharsız koyma Allah’ım
Geceler çağırsa zifiri karanlıkları
Gözleri ışıksız ve fersiz koyma Allah’ım
Her neye baktımsa özünü gördüm gönül sultanım
Nereye gittimse izini gördüm gönül sultanım
Benzemez bende ki gül dalında bülbülün zarına
Bulanık akıyor su dibi derin
Neler yok ki neler geçer görünmez
Altında volkanlar kaynıyor yerin
Dağda yer bulur yol açar görünmez
Vasfın resm etmez el incitir seni
Medhin edemez dil incitir seni
Deste deste çiçek atsam yoluna
Korkarım değer gül incitir seni
Ey bağrı yanık toprak bulutlar seni bekler
Bahara meftun zaman umutlar seni bekler
Işık kanadında zamana hat çizen usta
VARAN OLMADI
Ufuk çizgisinde ışık belirdi
Ne yerde ne gökte varan olmadı
Karanlık duvarı yıktı devirdi
Gönül de şüpheler bir an olmadı
VARDIR
Damar damar akan nehirler varsa
Yukardan aşağı yön veren vardır
Önünde denizler suskun duvarsa
Yıkılmaz kalede sur ören vardır
Kırmızı kaplı kitabımın yaprakları arasında
Kurumuş bir gül yaprağı
Her sayfası gül kokuyor
İbrahim’in bağından kopmuş
Yusuf’un kuyusundan beslenmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!