Bir kadına şiir yazmak isterdim.
Kadın, Kadınlara,Kadınlığın yüceliğini Nakş ederken
O zaman Geldiğin de
Zihnimin hapsolmasını dilerdim
Dilimin lal olmasını
Kutsal kadınların avuçlarından Gökyüzüne
Aylardan Aralık
Perşembe Sabahı saat 10
İnşaatı devam eden bina Manzaram
İnşaat işçisi çiviye her vurduğunda
Biraz daha üşüyorum
Düşünüyorum da
Bir bakarsın
yeşil gözlü bir dilberin
mekanda söylediği şarkıda kaybolursun
Ben gökyüzünü izlediğimde
yıldızlarda hatırlamışım seni
Kalpazanlığın, Sevgisizliğin
Bir yol ki gittiğim sonu uçurum
Bu yolda yürüsüm de koşsam da
Geri dönsem de bil ki
bu yol uçurum
Çocukluk aşklarımızı yaşarken
Uçurumdan düşenler bizden gençmiş meğer
Evimin önünden geçerken beni sormuşsun
seni anlattı Beni sorduğun o çocuk,
Düştüm Peşine
sesini duymadan seni tanımadan
Eminim, yetişirim acelesiyle
nefesim kesilircesine
Beni vurdular
Çıkmaz bir sokakta son kez düşüşüm
Başım duman duman
Dağlar alev alev
Son kez görüşüm
Sen köşede kuyduta çıkmazlarda
belkide bir kuyu da unutuldun ..
Bıraktılar öylece
Yardıma muhtaç edildin çocuk
Su ve ekmek yasak
Gülmek ve mutlu olmak yasak
Kalpazanlık düzensiz renkler
Karaktersizlerin koluna takılan modern çanta
Bomba şiddetiyle parçalandık
O sancıyla
Çocuk ölümlerine sessiz kalacak kadar alçaldı alçaklar.
Bu Çağ bizim Çağımız
Savrulursun dalından kopmuş yapraklar gibi
Rüzgarın estiği yöne gitmenin mecburiyetini
Mecburiyet de mahkumiyetlik gibimidir ?
Başı Eli kolu olmayan halk gibi
Güçsüzleri ezilenleri öldürülenleri düşün
Mahkumiyet mi Şereflidir yoksa ölmek mi ?
Bizi yazmışlar
kara kalemin jilet misali keskin ucuyla
Yazıldığımız sayfalar paramparça
Güzel bir yaşantımız oldu diyelim
Yürüyorduk adım adım çıkmaz sokaklarda
Çamur olurdu üstümüz başımız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!