Abdulkadir Saylan Şiirleri - Şair Abdulk ...

Hayatı severek yaşasaydık
Ağlayarak dünyaya gelmezdik.

Sabrın meyvesini yemiş olsaydık
Sabretmeden duramazdık.

Hayatta,
Kuru bir ağaç olarak kalacağım.
Hiç yeşermeyen
Çiçek açmayan ağaç.
Ne bileyim,
Belkide,

Biliyorum, bu satırları okurken, benimle tanıştığın güne lanet edeceksin. Bu konuda sonuna kadar haklı olduğuna tüm samimiyetimle inanıyorum…
Aslında tek satır yazmak istemiyorum, ancak yazmalıyım, sana bilmediğin benden bahsetmeliyim biraz…

Bunca zaman tanıdığını sandığın, kendimi biraz anlatmak istedim sana. Sen benim sadece, delidolu ve öfkeli yanımı gördün.Oysa öylesine uysal bir çocuk olan yanım vardı ki, bugüne kadar hep keşfedilmesini bekledim, bunu keşfetme fırsatını ya ben kimseye veremedim, ya da kimse keşfetmek istemedi, bilmiyorum…! Sanırım sende bunu hiç düşünemedin yada düşündün ama herkes gibi sende başaramadın… Ama olsun…

Artık, benim ol demeyeceğim sana…! Diyemem de…! Utanırım…! Yüzüm Kızarır…! Yüreğim Titrer…!

Gözlerini kaybettin çocuk!
Artık göremeyeceksin.
Hiçbir şeyi,
Hayatında güneş olmayacak.
Senin için dünya kapkaranlık.
Yıldızlarda olmayacak karanlıkalarında

Gitme! Ağlarım.
Bırakma beni,
Yalnız kalırım.

Bir şey söyleme!
Kırılırım, gücenirim,

Sevgi dolu yüreğimiz
Sana karşı ey Rasülümüz
Sen ki Allah'ın elçisisin
Seni rahmetle anarız.

Sen ki ey şefaatçı

Kaderinde hiç gülmek olmasın
Hayatın kederlerle dolsun
Bastığın her yerden
Üzerine lanetler yağsın.
Yüreğin acılarla parçalanıp
Bütün ızdırıplar seni bulsun.

Sıkma canını asker
Sayılı günler çabuk geçer.
Bugün eline hasreti koydular
Yarında teskereyi koyacaklar
Üzülme sen!
Sabret be asker.

Umutsuzluğun en doruğuna varmak üzereydim ki;
Her şeyden vazgeçmiştim,
Ansızın gözlerin değdi gözlerime
Yeniden güneşimin parladığını gördüm.
Senle değişti hayatım,
Senle yeniden atmaya başladı kalbim.

Sevdası uğruna, aklını yitirebilmektir aşk.