Abdülkadir Paksoy Şiirleri - Şair Abdülk ...

Bir gün öldüğümde
Ardımdan ağlayacak karım ve kızım
Topu topu birkaç dostum üzülecek
Yahu diyecekler haberiniz var mı Kadir ölmüş
Başsağlığı dilemeye gelecekler kızıma ve karıma

Onlar insanı kırdılar, doğru
Ama gelin sayın yargıçlar
Siz kalemlerinizi kırmayın
İdam gömleği yerine
Giydirin birer okul önlüğü
Kalemlerinizi verin bu “çocuk”lara

Bir sabah kalktım ki
Dövünüp duruyor sabah yeli
Gölcük Adapazarı İzmit yerle bir
Şiirin neye yarar şair…

Gül renkli harmanisini almış

5. Senfonisinin esiniyle Beethoven’e

sonsuzluğu dövüyor dev çekiçleri şiirin
tüm yıldızlarını döküyor umudun gecesi
arzunun denizlerine
karanlığın kalbine dörtnala deniz atlıları

Şimdi kavaklar budanır bizim oralarda
Rahatlar yorgun gövdeleri ağaçların
Dallarda ilkyazı muştulayan o göksel koku
Balkır babamın yüzü gibi
Güneş karşı tepelerde

Evde ekmek yok
Boynu bükük dışarıda güneşin
İçerde çiçeklerin
Onca zaman
Kendilerine şiir yazan adama
Bir gün de

Aralamış pencerenin perdesini
yaprak güzeli
Uzanmış bakıyor saf saf
bir çocuk gibi
Söyle diyor haydi
bir şiir yaz

Yaşamı anımsatıyordu gece
ışıkları yanıyordu bütün evlerin
bir kadın eğilmiş iki çiçek saksısı arasından
sokağa bakıyordu.

Gecenin çarptığı çiftler geçiyordu

lacivert gecenin koynunda
açılıyor kutsal ölümlerin yumağı
gizil yollarına yaşamın
sessiz yolcuları zamanötesinin
dönüyorlar bir unutuştan bir unutuşa
bir geyik ölüsünü taşıyor gazeller

Dün sabah sersefil dönerken eve
Baktım kuşlarda bir yaygara, bir çığırtı, bir bağrışma
El edip sordum birine
Nedir dedim bu derdiniz
Uzanıp uzanıp göğe
Dönü dönüvermeniz.