Kalemden değil,gönülden geleni yazayım.Satırdan değil Sadırdan okuyayım.
İşte bu benim ben, aciz bir beden,
Adım insanoğlu, kemik ve etten,
Sonsuzluğa kucak açmış ellerim,
Daim hakkı söyleyen dillerim,
Zikir kalpte, Aşk ile atan sol yanım,
Dolaşır damarımda pervasızca kanım.
Göz açtın ilk sözün ümmetim oldu,
Âlemler adınla tadınla doldu,
Hak gelince batıl zail de oldu,
Adın Muhammed’dir âleme rahmet,
Senden gelir,sana gider muhabbet.
Dört halifeninde ondandır hali,
Ebubekir,Ömer,Osman ve Ali.
Dördününde üzerindedir eli,
Ebubekir,Ömer,Osman ve Ali.
Sıddık makamına, kendi oturdu,
Peygamber övgüsü almış ezelden,
Hakkın kelamları düşmez ki dilden,
Dua edin Mehmedime gönülden,
Duaları kalkan yaptı Mehmedim.
Malazgirtte yine Mehmedim vardı,
Çağırmış huzura rabbul alemin,
Secdegâh gönülle ol sende emin,
Görmek ister isen cennet cemalin,
Anahtar namazdır,gerek yok yemin.
Seherde kalkıpda, yüzüm süreyim,
Adını duyunca ürperir kalpler,
Ölüm ağızların tadını bozar,
Ne zengini bilir ne sultan, beyler,
Ölüm ciğerleri, yüreği yakar.
Bir son mu bilirsin sen de ölümü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!