Her gün güneş dikip, ışkı biçeriz
Körelmeyen heves; arzuya kamber
Yudum yudum ateş kalmaz içeriz
Kavuşan iştiyâk kokarken amber
.
Kalbimden alınıp, akla koyuldum
şafakları söküp yama yaparım
tan ağarır iken toplar meydancı
gönlümden dökülüp duama yarim
ikrara süzülüp döker isyancı
kaderim et desem yazar romancı
.
üzerimde ağırlık
yer küre cefâlarında
çekişir dirilişler ile
tekerrüren teşvik ediyor
ben ve o düşüyoruz
gâhi gökten gâhi gözden
istanbul’un üstünden seneler geçti
ne ben ona ne o bana alışamadık
geldiğim güne kadarmışım
gerisi afet yıkım deprem
deva artık neye yarar
.
içimde devleşen yar cismime devlet oldu
doğuş ölümün yolu, akıl ise mananın
kalbimdeki doğan ay seçilmiş evlat oldu
yavrusuna bağıdır göğsü meryem ananın
..
rabb verince eceli giderim alır almaz
dünyaya bir kuştan bakarken gönlüm
vurulup düşen var, ciğerim ko’maz
suyu sıkılıp da akarken gönlüm
yerlere yeksan aşk değerim ko’maz
.
atlı karıncaymış sallı şer endam
ey âşkıma hak, rûha nefes ver coşa gelsin
kalbî sevi, bal dök yalasın yâr hoşa gelsin
.
sûzân sıcağından veriyorken yanasım var
gör şâhika, âhûnigahım şevk koşa gelsin
.
cânanî ol aşkın mekânı gönül
son cemreydi yere döktüğüm servet
ney’e üfle, ağlat kemanı; gönül
sabaha çıkmadan kavuşsun halvet
.
boynumuz bir vavdır doğan zuhura
nişangâh seçilmişiz okları yaydan çıkmış
zamanın durağında aşkım infilâk eder
tanrısal âleminde yârim açık saçıkmış
ehl-i kitap âlimi insanı solak eder
.
sensiz yaşamı bilmez verilmişse teselli
beni mah cemâline göm gitsin ey yâr
çıkar içimdekini temaşa eyle
rahmetinden şimşekler çakıyor yer yer
ayinemiz haktandır başbaşa eyle.
.
yekinirken aşk say’a can allak bullak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!