Abdülkadir Arı 2 Şiirleri - Şair Abdülka ...

Kafamdaki gürültü..
Dinmeyen
Anlamsız
Kötü olan
Herkesin duyması değil
Kimsenin duymaması

Ve açtı kardelen çiçeği
Beklediğim zamanda
Umduğum şekilde
Yavaş yavaş attı
Üstünde ölü toprağını andıran soğuk katılaştıran örtüyü.
Olması gerektiği gibi

Ben hiç kimseyi kaybetmedim
Tutundum bulduklarıma
Yaşamak istedim
Yaşamadıklarımı
Anın önemini anladım.
Korktum yaşamın kısalığından

Birine elvada diyebilmek
Vazgeçmek
İçinden çıkarmak
Mümkün değildir derler ya
Mümkündür
Yüreğinden silmek

Hani konuşamazsın
Kelimeler soluğunu keser
Çıkmak için yırtınır
Boğazında düğümlenir
Yine de susarsın.
Düşünceler fırtına koparır

Mesele sevmek değil.
Herkes sever.
Mesele sevebilecek birini bulup
Ömür verip
Ömür almak
Mesele unutmak değil.

Bir duble zehirdir
Değermi dedirtir
Katlanmalı
İkinci duble iyidir
Ruhu ısıtır
Kanmamalı

Beni yeniden icat etmesen
Şekillendirmeye çalışmazsan
Kendine benzetmesen
Eşini değil
Eksik yanını arasan
Keşfetsen

Sana olan özlemim
Gizli bir bataklık
Çırpındıkca
Daha derine
Karanlığa çeker beni.
Özledim

Ruhumun ihtiyacı
Arzuladığı
Sarhoş halisin.
Bazen
Git desemde ayılmak için
Gitme.