Dipteyim, hayatın raksı varmış bir yuvarlakta.
Anladık ki hakikat değilmiş bu köhne varlıkta!
Ve gördük ki gerçekte yokmuş var olan.
Ve var olan değilmiş mukaddes olan.
Kabulleniş, ebedi bir dünya ezeli bir afet.
Dirildik bir uykudan, fecri sadıkken henüz.
Benliği gördük aynada, aynada rezil bir yüz.
Farkettik ki yokmuş hakikatten büyük hazine,
Ve pişmanlık, içi kanla dolu bir hazne!
Fezada yolculuk var, onadır bütün bir nizam.
Parkta inceden bir keman çalıyor,
Bütün bir insanlık ahenginde yaşıyor,
Kargalar bile bir başka ötüyor,
Ve mevsimerden aşk vakti...
Sen hanımefendi!
Zerafetle yürüyor
Bütün bir kaldırım taşları ayaklarına
serilmiş gibi...
Güneşin kan kızılı olduğı vakitler,
hava ayazken henüz
Yürüyor bir telaş var sanki üstünde bugün...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!