Abdülhamit Kanca Şiirleri - Şair Abdülha ...

Bilmem ki neden koşarız
Gülmek uğruna
Ağlamaya kucak açmayı
Neden yeğledik
Bile bile o masum ve
İmkansız aşklarla boğuşmayı..

Şimdi biz
Seninle ikimiz
Cehennem pusularına inat
Cennet tuğlalarından
iki kişiyiz.

Bir mevsimlik çiçekler gibi
Bir günlük kutlama yanlış bana
Sevemem sevdamı takvimlemeyi
Kurulmuş saatler gibi.

Söyle; soluğunda eridiğim gün,

Birçift karagöz var gözleri kapalı
İzliyor sanki hayatı
Geriye sarılı...
Gökyüzü denen o yamalı perdede..

Uzatıyor başını

Gecenin bittiği yerde
bir kız ağlıyor
Alçak bir pencerede
Kimbilir belki gurbettekine
Belki parlak ışıklarda yitilmişliğine
Belki de düşünür gönderdiği sevgilisini

Bitmeyen gecelerin kapılmışken tılsımına
Duymam şafağı tutan ezan seslerini
Kaptırırdım kendimi
Üstüme konan kelebeğin ısırığına...

Yakamazdım mumları

Saymayı bıraktım artık
Sensiz örtülü gecelerimi,
İncir kuşları gibi
Gece konardın dallarıma.
Zannetmemiştim seni
Yalancı baharların yapma çiçekleri gibi.

Haber geldi
Ummanlara attığım umut şişesinden
Tutamadığım o el
Öpmüş beni yüreğimden..

Şimdi varsın örtmesin geceler üzerimi,

adı yok bu şiirin
gözlerin daldığı yerde
sana yazılsa tüm yazılar
suya, havaya ve kumsala,
hep yalnız kalacak
hep ıssız ve sensiz..

Hani
Kara sevdalarımız vardır
Bıkmadığımz,
Yüküne sevinip
Hep yanımızda taşıdığımız,
Hem de nöbetçi sıkıntılara inat