Işıklar yanmasın sönsün bu gece
Yanmasın sönsün bütün ışıklar
Karanlık hükmetsin tüm yeryüzüne
Çünkü ötmeye başladı artık baykuşlar.
Usandım aydınlıkla gelen seslerden
Beni benden çaldılar zindanlara attılar
Ömrümü tükettiler kahrolası hayaller
Fitne fesat yaydılar yarim den ayırdılar
Beni kötü sandılar kahrolası hayaller.
Küfür nedir bilmezdim küfretti dediler
Koca dağlar başında yolsuz yaylalar
Buralardan ileride zulüm varmıdır
Bir sevgilim vardır kırat üstünde
Bu dağlardan bize geçiş varmıdır.
Görmüşüm dünyada acı ve çile
Ağlıcalıyım sevdalıyım
Gönlüm yaralı benim
Sevdiğimi eller almış
Gidip de dur diyemedim
Dertler bende yumak yumak
Yalancı dünyanın gülen yüzüne
Aldanıp kendini bırakma sakın
Sahtekar dostların acı sözüne
Üzülüp üzülüp ağlama sakın
Bir günü bir güne değişmem deme
Ben sana söyleyemiyorum
Baka kalıyorum gözlerinin içine
İsyan ediyorum başımı duvarlara vururcasına
Ben sana söyleyemiyorum.
Bazen yanına yaklaşıyorum sinsice
Asker oldum nöbetimi tutarım
Anam sana mektubumu yollarım
Yeter ki gözlerin yolda kalmasın
Sen orada rıhat uyu ben toprakta yatarım.
Yare söyle artık mektup yazmasın
Zaman bu bir su gibi akar ya
Eğer geçmişim geleceğimi aydınlatıyorsa
Bir rüzgar gibi ömrüm bilirim savrulur durur
Ne zaman ki nefsim fethetmek ister beni
İşte o zaman dualar, tekbirler çelikten duvar olur.
Şu zalim dünyanın bilmem nesine kandım
Tozpembe hayallerin içine daldım
Bilmem ki sana ben nasıl nasıl bağlandım
Yaktın yüreğimi yaktın yaktın be gülüm
Beyhude dolanmaktan divane oldum
Yalan oldu yalan oldu
Yaptıklarım ziyan oldu
Sevmek bana haram oldu
Bana hayır dediğin an.
Bu aşkın sabıkası var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!