Abdülhamid'e Bakarken Şiiri - Semih Yılmaz

Bir kış günü…
Kar yağıyor …
Odamın penceresinden Abdülhamit bana bakıyor
Altında evler üst üste çıkmışcasına,
Abdülhamit’i seyrediyor.
Sis çökmüş minaresine…
Belki de yanılıyorum gök kubbe aşağı inmiş.
Abdülhamit’ten nur yağıyor.
Nur ki Maraş’ı sarıyor…
Bir türkü söylüyor dillerim
Türkü ki Kahraman’ın türküsü.
Hoyratçasına bir rüzgar belli ki duymuş türküyü,
Çoşuyor eski günleri aklına geliyor.
Kahramanın rüzgarı bu rüzgar,
Sütçü imam’ın, Nene hatun’un
Ve nice yiğitlerin rüzgarı bu rüzgar.
Anadolu’nun her yerinde esiyor….
Ortalık bir anda sakinleşiyor,
Yine Abdülhamit’le göz gözeyiz.
Baktıkça bakıyorum ve ağlıyorum,
Niye diye sorma,
BİLMİYORUM…