Üşüyorum... Yüreğim yangın yeri anne,
Ben üşüyorum.
Sahillere vuran Güneş'e inat...
Derdim çetin, kalbim yaralı ve ben
Kanadı kırık bir güvercin,
Kırık kalplere inat param parça bir Aşk oluyorum. Ateşin harı, gönlünün körüyüğüm şimdi.
Cehennem'e nispet günahın altın rengiyiz şimdi. Cennet sana hasret, sense gönüllere nefret.
Ey aşk-I pervane,
Ey kalbi divane... Cennet sana bense sana hasret...
Ey aşk-I pervane sevdamız cellatlara emanet!..
Kırık kalplere inat param parça bir Aşk oluyorum. Ateşin harı, gönlünün körüyüğüm şimdi.
Cehennem'e nispet günahın altın rengiyiz şimdi. Cennet sana hasret, sense gönüllere nefret.
Ey aşk-I pervane,
Ey kalbi divane... Cennet sana bense sana hasret...
Ey aşk-I pervane sevdamız cellatlara emanet!..
Bir şiirsin kalbimde, bir dua gök kubbenin kandilinde...
Gönlümün mavisi, Aşkın Amentü'sü!..
!..Özlemin kâinat sarısı, yüzümün solgunluğu sevdan!..
Kuşlar uçuyor gönlümde, ismini fısıldayarak... hasreti yudumluyor o güzel gözlerin, denizi seyre dalıyorum sonra..
Sen oluyor yüreğim, sen dolu kalbim,
Gölgem terkedeli hayli zaman oldu,
Ruhum küskündür renklerden yana...
Cennet kırgındı umuttan kuşağa.
Aşk ve sevda masallara yakışırmış,
Şehrazat saray zindanlarında mahkum...
Aşkın Suskunluğu
El ele sularla birlikte gözleri, sohbette ruhu denizle...
Yüreğinde özlemden bir dağ, susuyor ateşte huzuru bulurcasına.
Kalbi tutuşmuş bir ceylanın gözlerinde... Beklediği bir söz, belki bir hayal işte!..
Toprağa kar düştü... yüreğime ateşin,
Soğuk işler mi o tohuma?.. bir beyaz yorgan altında?..
Ciğerim kan revan içinde, kalbimde huzur.
Özlemin yüceltir gönlümü, benliğim sen!..
Buzlu bir çay ısıtır titreyen ellerimi, hayâli avutur kalbimi...
Mustafa Kemal Atatürk'ü gördüm düşümde,
Sarı saçları bir Güneş'ti yine,
Sevgisi sardı tüm ruhumu; özlemiyle yandı gönlüm bu gece!..
Sessiz ve çekingen izlerken uzaktan; saçlarımı okşadı gülümseyerek...
Yaşama Dair
Hayata tutunmalı insan... Kimi zaman bir Dost, kimi zaman bir umut için. Hayata tutunmalı insan kendi adına, sevdikleri adına. O kelime ne soğuk, ne kadar ürpertici. Buzullar o kadar üşütmedi bedenimi, Güneş dondu işitince, kalem mürekkebe küstü. Maviye dair ne varsa soldu!.. bir tek insan ağlamadı, bir tek insan tutundu acıya...
Dağlar ürperdi, denizler taştı. Soğuk iklim kışağı yüreğini dağladı. Korku korkuyu tattı spnra. Kimsesisizlik kimsesiz kaldı. Bir insan bağlsndı o kelimeye ve son verdi muhteşem umutlara. Hayat güzeldi oysa...
- A. Hakimm... -
Kirpiklerin gönlümde; Cennet Gözlerinden bir mızrak,
Bakışların Cehennem ateşi olup yakarken yüreğimi;
Özlemin derdime çare... sessizliğinin ızdırabında kalbim!..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!