Abdulbaki Erginoğuz Şiirleri - Şair Abdu ...

Bu zalim hayatın pençesinde
hayatımın acılarını dercesine
Ağzımdan çıkan tek hecesinde
Yeniden doğupta bu kahpe dünyada arkadaş
Bende yaşamak istiyorum

seni seviyorum bu suç mu
benim hayatıma bir borç mu
delice sevmemnin bedeli bu mu
söyle bunun başka çaresi yok mu

ben mutluluk istiyorum acı değil

Sev beni sev. Sev ama önce kendini sevmelisin
Kendini sevmeden ne ben seni severim nede sen beni sevebilirsin
Sevemezsin...

Tanı beni tanı. Tanı ama sadece ismimden yada resmimden tanıyamazsın
Kendini isminden mi tanıyorsun yada aynadan bakarken mi

Kanadı kırık uçamayan kuş gibi
Işığı sönmüş karanlık oda gibi
Yerlere dökülen cam parçası gibi
En önemlisi sonuna gelinmiş bir sürecin
Beni bekleyen bir çöküntünün içinde gibiyim

Hani bir duygu vardır ,hep özlem duyulan bir yere ulaşmak istersin.
Ama bilmiyorsun o yere ulaşamadığın için o kadar özlersin
Gel gör ki yarim o an içinde olan istek bunu düşündüremiyor sana
Hani vardır ya, ağaçların suya,çiçeklerin güneşe olan özlemi,
Ne kadar büyüktür değil mi.
Ama hep aynısı olur onlar bile kavuştuktan kısa bir süre sonra ayrılırlar.

Bir gün bir güzel gördüm köprü başında
Baktım daha hala 16’17 yaşlarında
Pardon bir şey sorabilir miyim dediğimde
Dert hüzün akıyordu gözyaşlarında

Ne sordum cevap vermedi