Abdül Hatun Şiiri - Yusuf Kartoz

İlk öğrenim yıllarında balşekeri gibiydin,
Kehribar rengi örülü saçlarınla ne şıkdın,
Büyümüşde küçülmüşcesine afacandın,
Yaşıtlarının üzerinde konuşma yapardın,
Sana nasılda alışmışdım hiç bilemazdin,

Sinir servis sürücü sebebiyle ayrı kaldın.

Lise yıllarında raslantıyla hep beraberdik,
Nasıl süzülürdün kerata,senden kaçamadık,
Ağzın var dilin yokdu,konuşturmak isterdik,
Lokma tatlısıymış gibi sohbetleri beklerdik,
Hayat kaynağım,tek alışkanlığımdın artık.

Beklenmeyen intikalinle yitirip kaybeddik.

Geçen yıllarda telepatiyle sızarak haşlandık,
Adresler mechule aitti,bulupta arayamadık,
Deniz suyu gibi acıymışsın nasıl afsunlandık,
Sultanlıkta Abdulhamidden farksız despodik,
Ne huzur bulabildin; nede sayende bulabildik.

Sivrisinek kadar yüzsüz çıkışına alışamadık.

Şapı şekermişce yedirtmekle mutlu oldun,
Bütün gelecek beklentilerimi temelden yıkdın,
Anıları,çileli günleri,acı şeyleri geride bırakdın,
Yeni resminde bildiğim herşeyinle sahteydin,
Özğürlüge adım atıp, içimden silip atılamadın.

Sultan Abdül Hatundan bizleri Allah esirgesin.