Abdal Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

yalnızlığım müzmin vuslata gebe
kırılmış putların manâsıyım ben
imânım aşk ise cellâta gebe
parça parça tanrı hânesiyim ben
.
sanmayınız insan vahdet-i mevcut
katre dahi her şey kâmilen sücut
vedudun varlığı aklile vücut
Hakk dahi halkın bahânesiyim ben
.
bilmeye mecburdur abdal ölüsü
haz ile firâkmış cidâl dölü su
her zerreye kâim ikbâl dolusu
manâ nın meşk-i şâhânesiyim ben
.
dâvam derdest yârim sürsün ebedâ
hemhâline ergin ictinab edâ
muhabbet yolunda bu aksisedâ
zevke aşiyan teranesiyim ben
.
necm-ül bahreyn sürter rahmet sürttükçe
levhamdır işk ile parlar örttükçe
sonsuz sonsuzlaşır zaman gittikçe
her salkımın üzüm danesiyim ben
.
şu yoksul da ölen pir dirilecek
tam yanmak üzere pişirilecek
kibrit-i ahmerle devşirilecek
behtil sînemin viranesiyim ben