Abartılmış Şiiri - Efe Can Doğan

Sanırım özlüyor insan
Bağrın yanarken üşüyen tenini
Alın teri kokan alnını
Ballı kestane saçlarını
Geceden sabaha senin olmak yeniden
Ve koklayabilmek havayı yine senin yanında
Dünya küçük aşkımız büyük
bi aydınlık yakıyorsun gönlüme
Gönlüm küçük ama aşkı büyük
İkimiz bir olduk tek bi bedene sığmak
Bedenler küçük ama bu aşk büyük
Yangının hiç sönmediğini biliyordum
Belki duraksadı biraz ama söndürmeye yetmedi hiç bir güç
Her şey küçük yanında bu aşkın
Çünkü her aşkın meyvesi sen oluyorsun
Yasaklı ağacımın her meyvesini yiyorum senin için
Her günah küçük kalıyor
Baştan sona büyük hislerimiz kaplıyor gökyüzünü
Yüzbinlerce yıl sönük kalıyor
Bu aşk çok büyük sahiden
Önüne geçemiyor hiç bir şey
Ne varsa yanında
Sönük kalıyor sahiden