Abalı yorgun, Aba yorgun, Toz yorgun.

Tabiat yorgun, topraklar yorgun,
Varlıklar yorgun, inançlar yorgun.
Doğa yorgun, mavi, yeşil yorgun,
Özgürlükler yorgun, özgünlükler yorgun.

Sevgiyi sevgisizliğe esir ettik
Savaşlar yorgun, barışlar yorgun.
Umursamazlıkların bedeliyle
Gökyüzünde Ozon tabakasını da deldik...
Delikler yorgun, yamalar yorgun.

Şeytan sevinir bu kargaşa düzeninde
Akıllar yorgun, fikirler yorgun.
Herkes bildiğini okur bildiğince
Durumlar yorgun, yorumlar yorgun.
Elbet bir değil bilmeyen bilenle
Cahiller yorgun, alimler yorgun.
Yaşayan bilir yaşamayan bilmez ki,
Kimlikler yorgun, kişiler yorgun.
Herkes düşmüş derdine kendisi
Vatanlar yorgun, vatandaşlar yorgun.

Rüşvet, yolsuzluk, hırsızlık aramızda
Yapan da vurgun...yapamayan yorgun.
Patlatırlar abalıya toz çıkartıyor diye
Abalı yorgun, aba yorgun, toz yorgun.
Çalıştı, çalıştı, alamadı çiftliği İvan'da
Çalışmak yorgun, Alnı yorgun, teri yorgun.
Bir muhabbet noksanlığıdır ki yaşantımızda
Kahvehaneler yorgun, meyhaneler yorgun.
İhanet göbek atar varlığımızın pazarında
Aldananlar yorgun, aldatanlar yorgun.

Sadece YARADAN arınıktır O yorgunluktan
Yaradan'a sığınıktır, inanan da, inanmayan da.
Ölüm sonrasını göremedik diye
Anlamak yorgun, anlatmak yorgun.

Yaşamak, sevmek, yaşatmak, paylaşmak...Mutluluk;
Sanki diğerleri her zaman sıfırdır
Her nedense onlardır hep dünyada sorun...
Sıfırlar yorgun...sıfırlar YORGUN.