Ab_ı Hayattı Kadın Şiiri - Döndü Dülger

Kadın bir damla yağmurdu.
Toprağa düştüğünde bereket,
Gönle düştüğünde bahar olurdu.
Ardı sıra getirdiği yedi renkle,
Dünyayı süsler, gülüşünden cennete köprüler kurulurdu.
Bir zerresi hayatına ab_ı kevser,
Bir damlası yeryüzüne Cemreyi sunar,
Varlığı kurtuluşun olurdu.
Kimisi o damlayı gözünü kapadı,
Kimisi yağmurdan kaçtı.
Kimisi sırılsıklam ıslandı.
Kimisi de damla damla taş kalbini aşındırsa da,
Kadının dünyasını karartmayı başardı.
Kadın bir yağmur tanesiyken,
Biri bin edecekken, gökyüzünden çekildi.
Her damlasıyla kahrı içine,
Sevgiyi gönüllere saçtı.
Kadın tükenmez bir pınarken kurumaya,
Yüreğine gülden sağanaklar indirecekken solmaya,
Şifa olacakken ziyan olmaya mahkum bırakıldı.
Kadın bir damla yağmurdu.
Hikmeti bilinmediği çorak gönüllerde,
Kuruyup solarken,
Değeri bilinen ellerde gözleri kamaştıran cevher oldu.
Kadın bereketti anlayabilene,
Kadın ab_ı hayattı akıl muhakemesini kaybetmeyene.....