Ab-ı Hayat, Hikmet-i Gerçek

Ağlıyorum gecenin karanlığında.
Çekmişim üzerime hatıraları.
Pencerenin altındaki duvara
Dayamışım sırtımı,
Saklanıyorum
Kendimden kaçıyorum.

Bak tavana sesler uçuşuyor,
Duyuyorum.
Hey! sessiz olun.
Kendimle konuşuyorum.

Duvardaki resimleri ters çevirdim.
Görmesinler, ağlıyorum.
Hayır hayır
Gelmeyin üzerime
Ben içimdekiyle uğraşıyorum.

Yere bir damla gözyaşı ilişiverdi.
Nasılda parlıyor karanlıkta.
Lanet olsun bu da kimin hikmeti.

İşt işt sana diyorum
Bak kapı kendiliğinden açılıyor.
İçeri giren karanlık
Nasılda ışığı yokediyor.

Ama ben karanlıktan çok korkuyorum
Üzerimdeki gömleği ters giydirmişler
Gözyaşımı silemiyorum.

Bak gözlerim kapalı ağlayabiliyorum.
Göz kapaklarımın altında
Ayrı bir karanlık var...

Yahu söylesene ben kimim,
Bana ne diye sesleniyordun.
Sanırım 'd' ile başlıyordu...
Neyse ben karanlıkta
Ağlamaya devam ediyorum.

Ab-ı hayat dışarıda
Bende hikmet-i gerçek